Pożegnanie S. M. Beaty

Siostra Maria Beata (Henryka) Michalczyk urodziła się 13 października 1931 r. w Mikuliczach (aktualnie Ukraina) w rodzinie polskiej. I Komunię św. przyjęła w kościele Farnym we Włodzimierzu 16 czerwca 1938 r. z rąk ks. A. Kamińskiego. Jej dzieciństwo przypadło na trudne lata wojenne i poważne konflikty narodowościowe. W czasie rzezi Polaków w latach 1940-1941 cała rodzina musiała uciekać ze stron wołyńskich i osiedlić się w okolicach Lublina. Po wojnie od 1945 r. do 1948 r. Henryka uczęszczała do Publicznej Średniej Szkoły Odzieżowej w Lublinie. Przed wstąpieniem do Zgromadzenia była uczennicą w szwalni przy Domu Dziecka, także w Lublinie. W dniach od 1 do 15 sierpnia 1949 r. ukończyła Kurs Katechetyczny z wynikiem bardzo dobrym. Ks. dr Bolesław Szklerczyk, Prefekt Średniej Szkoły Zawodowej, do której Henryka uczęszczała, tak o niej napisał: stwierdzam, że Henryka Michalczyk była zawsze pilną i wzorową uczennicą. Od kilku lat pracuje ona również w Krucjacie Eucharystycznej. W zachowaniu nic ujemnego nie stwierdziłem (Lublin, 28.06.1948 r.).

Henryka wstąpiła do Zgromadzenia 8 września 1949 r. w Częstochowie. Kanoniczny czas Nowicjatu objęty był dyspensą ze Stolicy Świętej. Pierwszą profesję złożyła 13 kwietnia 1952 r. w Częstochowie przyjmując imię zakonne s. M. Beata. Pięć lat później 13 kwietnia 1957 r., także w Częstochowie złożyła Profesję wieczystą.

Pierwsze lata po profesji s. M. Beata spędziła we wspólnocie w Częstochowie, zajmując się głównie haftem paramentów liturgicznych. Od 1966 r. do 1967 r. posługiwała w kancelarii parafialnej w Falenicy i pełniła obowiązek Przełożonej lokalnej. Następne dwa lata pracowała w pralni u Ojców Dominikanów w Lublinie. Od 1969 r. do 1973 r. zajmowała się ogrodem w Częstochowie na Grabówce. W latach od 1973 r. do 1978 r. przebywała we wspólnocie w Piastowie, gdzie zajmowała się haftem, a od 1978 r. do 1987 r. we wspólnocie w Częstochowie przy ul. Kapucyńskiej, nadal będąc przy hafcie. W tym czasie 1979/81 uczęszczała na zajęcia Sekcji Sztuki Liturgicznej przy Papieskim Wydziale Liturgicznym w Krakowie i ukończyła specjalizację z zakresu dekoratorstwa. Swój talent artystyczny wykorzystywała przygotowując wiele plansz i dekoracji, także dla innych Zgromadzeń zakonnych. Ponadto zajmowała się licznymi przedstawieniami teatralnymi reżyserując je, robiąc scenografie i angażując siostry dla uświetnienia uroczystości zgromadzeniowych i kościelnych. Jej cechą charakterystyczną była również wielka miłość do Kościoła i jego pasterzy, wyrażana w modlitwie i ofiarach za Ojca Świętego Jana Pawła II.

Godny zauważenia jest fakt, że 25 marca 1996 r., po 55 latach od momentu przesiedlenia rodziny s. M. Beaty, na tamtych terenach w Łucku została założona nasza pierwsza wspólnota sióstr.

Ze względu na znaczne pogorszenie stanu zdrowia, siostra wymagała ciągłej opieki i dlatego została przewieziona do wspólnoty warszawskiej, a potem do Częstochowy na Grabówkę. Siostra M. Beata kilkanaście lat chorowała na cukrzycę insulinozależną, ponadto zdiagnozowana została choroba Alzheimera. Kolejnym doświadczeniem było dla niej złamanie i operacyjne leczenie stawu biodrowego. Na ile tylko pozwalały jej siły bardzo chętnie uczestniczyła w Eucharystii ze wspólnotą, lecz od marca 2012 r. nie była już w stanie wstawać z łóżka.

Rano 25 listopada s. M. Beata odeszła na zawsze do swojego Pana i Mistrza. Chrystus Król przyszedł po swoją oblubienicę w jej ulubioną uroczystość. Cicha, dyskretna, wrażliwa na potrzeby innych sióstr, taka pozostanie w naszej pamięci.