Św. Marek Ewangelista

ŚWIĘTY MAREK EWANGELISTA

(25 kwietnia)

Niebiosa sławią Twoje cuda, Panie, a wierność Twoją zgromadzenie świętych. Bo któż na obłokach jest równy Panu, kto z synów Bożych podobny do Pana? Bóg wzbudza bojaźń w radzie świętych, wielki i groźny dla wszystkich wokoło” (Ps 89, 6-8)

1°    Święty Marek, nazywany również Janem Markiem, był kuzynem Barnaby i został ochrzczony przez św. Piotra, który kochał go jak syna. Po kilku latach towarzyszenia św. Pawłowi, został wiernym uczniem św. Piotra. Święty Hieronim mówi, że „Marek, wierny uczeń i interpretator nauki Piotra, kiedy był w Rzymie, został poproszony przez braci, aby napisał krótką Ewangelię, zawierającą to, co usłyszał od Piotra. Ewangelia napisana przez Marka została przez Piotra zbadana, zatwierdzona i przekazana Kościołowi do czytania”.

Święty Marek założył Kościół w Aleksandrii, tam też zmarł. Jego ciało przewieziono do Wenecji.

2°    Celem Ewangelii św. Marka jest ukazanie, że Jezus Chrystus jest Synem Boga: „Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego” (Mk 1, 1). Teza ta jest przedstawiona przy pomocy argumentów, które byłby bardzo przekonujące dla Rzymian: czyli przede wszystkim ukazanie cudownej mocy Jezusa Chrystusa, dzięki której dokonywał cudów i panował nad światem widzialnym oraz nad niewidzialnym światem duchów. Dlatego opowiada ona o wielu cudach; pośród których wiele odnosi się do uwolnienia od mocy diabła.

W Ewangelii św. Marka ewidentnie zaznacza się wpływ postaci św. Piotra. Jej podział jest prosty: po preambule autor przechodzi do przedstawienia działalności Jezusa w Galilei, której towarzyszyły również wyjścia misyjne w inne tereny. Następnie opowiada o podróży do Jerozolimy oraz ostatnim święcie Paschy, czyli o Męce i chwalebnym Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa; ostatnim tematem jest misja apostołów.

Przekonanie o bóstwie Jezusa Chrystusa jest fundamentalną prawdą wiary Chrześcijaństwa. Jeśli Jezus Chrystus jest Bogiem, to każde Jego nauczanie jest prawdą, w którą musimy wierzyć; każdy Jego przykład ukazuje doskonały sposób działania i życia; każdą ustanowioną przez Niego instytucję, jak na przykład Prymat Piotra, Kościół, Sakramenty, należy przyjąć ze czcią i z pewnością, że przyczynia się ona do wiecznego zbawienia.

3°    Czytając Ewangelię św. Marka, | ożywię moją wiarę w Jezusa Chrystusa, Boga-Człowieka; będę czynił akty uwielbienia, widząc w Nim wszechmoc, której żadna rzecz nie może się oprzeć; w sposób szczególny będę podziwiał panowanie Jezusa nad wszystkimi złymi duchami oraz nad śmiercią; będę Go prosił, aby swoją łaską oświecił umysły wszystkich wiernych, aby wszyscy Go wielbili i poszli za Nim z sercem dzieci i uczniów. „Kłaniają Mu się wszyscy aniołowie” (Hbr 1, 6). Co więcej: „Na imię Jezusa zgina się wszelkie kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych, i wszelki język wyznaje, że Jezus Chrystus jest Panem, na chwałę Boga Ojca” (Flp 2, 10-11).

Rachunek sumienia:

Czy z lektury Ewangelii zaczerpnąłem to fundamentalne nauczanie o bóstwie Jezusa Chrystusa? Odczuwam je? Wyciągam z tego należne konsekwencje, uwielbienie i miłość?

Postanowienie:

Przeczytam Ewangelię św. Marka.

Modlitwa:

Piotr wyznał wiarę w bóstwo Jezusa Chrystusa: „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego”. I w innym miejscu: „Mistrzu, Ty masz słowa życia wiecznego”. Dlatego z całego serca mówmy wraz z Kościołem: „Wierzę w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych”.